De sleutel tot je ziel is voelen

Onze grootste gift is voelen. Het ervaren van liefde. Met onze zintuigen waarnemen en het genot ervaren en beleven van emoties die door ons lichaam heen razen. Alleen is het voor velen geen genot om te voelen, eerder een grootte last.

Het is gek dat we op de basisschool geen onderwijs krijgen in het mens zijn. Hoe doe je dit, mens zijn? jezelf zijn?  Je leert te praten, lopen, spelen, lezen, lachen, huilen, boos zijn, bang. Hoe leer je onderscheid te maken in je gevoelens en dit te verwoorden?  Je moet mee doen met een protocol, wat we het onderwijs noemen, de maatschappij en de normen en waarden van je gezin, familie en omgeving.

Je leert iemand te zijn en je leert van de voorbeelden om je heen met het onderwijs dat je ontvangt. Heb je al wel eens nagedacht wat je het aller moeilijkste vindt van het leven? En heb je daar informatie over gekregen? Ben je daarin onderwezen?

Als ik nadenk wat ik het aller moeilijkste vond en nog wel eens vind is het omgaan met mezelf en met mensen. Het vraagt zoveel van me. Ik ben constant aan het invoelen, aftasten, meevoelen, aanpassen, inschikken, ruimte geven, ruimte nemen, grenzen aangeven, liefdevol te zijn, positief , denken, voelen en probeer altijd goed voor mezelf te zorgen. Kortom ik ben 24/7 bezig met mezelf te zijn.

Zolang ik me kan herinneren ben ik opzoek naar de reden waarom ik leef en hier op aarde ben. In al mijn sessies ontmoet ik mensen die dit ook hebben. Waarom ben ik hier? Waarom is het zo ingewikkeld? ik voel heel veel negativiteit en dat maakt me down. Mensen zijn zo onaardig en waarom voel ik me niet thuis hier tussen de mensen? Ik speel een spel en wil mezelf zijn! 

Ik ging opzoek naar mezelf.

De dood van mijn vader (ik was 19) was een genadeslag in mijn gevoelswereld en het nodigde me uit om verbinding te maken met alle gevoelens, die er toch echt allemaal in mij aanwezig waren. Ik was niet de leukste en beste versie van mezelf. Ik was hard, gemeen af en toe en kon kwetsen met mijn woorden. Dat deed ik dan ook bewust. Net nog even een lullige opmerking maken, die er dan grappig uit kwam. Ik zag altijd in het gezicht van de ander dat hij of zij het helemaal niet leuk vond. Ik voelde dan een kramp in mijn eigen hart.

Ik deed lullig om mijn eigen kwetsbaarheid te verbloemen. Ik was het gewend, om een schild op te houden, omdat ik vaak opmerkingen of “grapjes” te horen kreeg die recht in mijn hart binnen kwamen en me klein maakten. AU. Ik kon niet anders reageren dan terug te snauwen of stil zijn, in mezelf wegkruipen en het licht ging dan even uit.

Niemand die het zag, want ik was gewend geraakt om, niet in mijn mimiek of uitdrukking te laten zien hoe ik me voelde. Met twee dove ouders had ik mezelf aangeleerd dat ze niet aan me zouden zien hoe ik me voelde. Grote ogen, lach en een hart wat kouder en kouder werd.

Mijn eerste vriendje en ik (van mijn 16e tot 20e) waren gek op elkaar, maar we konden echt niet normaal met elkaar communiceren. We waren jong en zaten beide in oude kind patronen, we waren volwassen aan het worden vonden we! Hij ging vreemd, omdat hij onzeker was en wilde weten of de meisjes hem nog wel leuk vonden en hij in de smaak viel. Ik, elke keer razend boos en nog meer verharden. Hij kreeg al zijn hele leven op zijn kop van zijn ouders, dus hij was het gewend om dingen te doen waar hij later spijt van had en de schuld kreeg. Hij was super gevoelig, hyperactief, aantrekkelijk, vriendelijk, sociaal en erg sportief. Hij viel in zijn nette en hoogopgeleide familie buiten de boot en was onzeker en onhandig in zijn communicatie. Wat ik al zei, we waren gek op elkaar en hebben veel met elkaar “uitgewerkt”. We woonden samen, zaten bij elkaar op school, hadden dezelfde vrienden, we maakten ruzie, vreeën met elkaar, hadden veel seks, we gingen uit elkaar en kwamen weer bij elkaar, we gingen uit elkaar en kwamen weer bij elkaar en toen………

Toen ging mijn vader dood en ik, ik had mijn vriendje nodig die me liefde gaf, geborgenheid en veiligheid en hij…. hij had dat ook nodig, want mijn vader en hij waren maatjes en goede vrienden. Hij kon niet anders dan in zijn oude patroon het verkeerde doen en dat deed hij. Hij ging naar andere meiden, achter mijn rug om en ik duwde hem weg, want mijn pijn was even belangrijker dan die van hem en mijn pijn verharde mij.

We konden elkaar niet geven wat we nodig hadden en in onze oude pijn en kind patronen raakten we elkaar kwijt. Ik ging studeren en hij ging werken. Ik koos om me verder te ontwikkelen en hij wilde vrij zijn, werken en de buitensport verkennen.

Ik was toch al gebroken en er werd nog even goed gestampt op mijn gebroken hart. Verdoofd was ik.

Ik ging met mijn zus op vakantie. We waren in Barcelona bij ons jeugd vriendinnetje die praktisch bij ons woonde en vertrok met haar ouders terug naar Spanje. Mijn zus en ik zaten op een bankje in de grote stad en we staarden voor ons uit. Zit ik hier zei ik, 20 jaar, mijn vader dood, mijn vriendje weg en mijn hart gebroken. Verdoofd door de pijn pakten mijn zus en ik elkaars hand en begonnen te lachen. Tsja, het leven en gelukkig doen we dit samen. Ik was niet alleen, ik deed het samen met mijn zus, mijn moeder en lieve vrienden.

Ik ging studeren en een nieuwe fase brak aan. Het jonge verharde meisje mocht een zachte vrouw worden. Een nieuw leven met nieuwe mensen en een nieuwe stad. Ik leerde veel mensen kennen en niemand wist in de loop der jaren wie mijn vader was. Mijn vader leefde voort in mij en ik leerde al gauw dat ik een bron van herinneringen en gevoel was en ik koos wat ik er mee deed. Ik vertelde over mijn vader en hield mijn liefde voor hem levend. Mijn pijn transformeerde en mijn vader was een onderdeel van mij. Ik nam hem mee in mijn leven, niemand zou hem immers meer leren kennen. Hierdoor ging ik ook na denken over mijn familie geschiedenis. Ik leefde met een zwijgplicht.

Ik ging nieuwe relaties aan, vriendschappen en werd hopeloos verliefd. Mijn hart kon weer lief hebben en ik genoot. Er zat alleen een laag overheen en soms kon ik uithalen en mijn vriend keek me dan aan en zei, wat doe je nou? Ik reageerde vanuit mijn pijn, als een kat in het nauw. Ik ga niet bij je weg en ik ben gek op je, dat weet je toch?! Mijn hoofd zei ja en mijn hart nee. Mijn hart was getekend. De pijn van alle mensen die ik al verloren had in mijn leven, mijn 3 opa’s, mijn oma, mijn vader, een “oom” en mijn eerste geliefde en dan mijn zwijgplicht. Ik beschermde mezelf tegen verlating, afwijzing en nog iets groters.

Ik moest leren vertrouwen, op mezelf en de ander. Deze relatie overleefde het niet lang, na een jaar gingen we uit elkaar. Zijn vader overleed net voordat wij een relatie begonnen en mijn verlatingsangst was nog te groot. Ik zat in afwijzing en angst en hij in pijn. We zaten in oude pijnlijke patronen en konden dit niet samen uitwerken. We moesten dit in onze eigen tijd en tempo doen en uiteindelijk hoorden we niet bij elkaar.

Ik studeerde af en ging verder studeren als haptotherapeute. Ik was 24 en ze vonden dat ik veel potentie had om het vak uit te voeren. Ik kreeg een groot compliment, als jongste van de klas, in de eerste evaluatieronde in het eerste jaar. Ja dacht ik, ik heb mijn portie pijn in mijn zak en kan er goed mee omgaan.

Ik leerde mijn angsten kennen en voelde de reacties in mijn lichaam. Ik ging voelen in mijn lichaam. Mijn lichaam werd mijn waarnemer van gevoelens.  Ik voelde wanneer ik verstrakte, verharde, verzachtte, wanneer ik open ging en hoe. Waar ik sloot en op alleen ging. Hoe ik verbinding maakte en ik werd gezien, gevoeld en gehoord.

Toen ik een beetje mijn draai had gevonden kreeg ik een heftig ongeluk en kwam het keerpunt in mijn leven. Ik had de dood in de ogen gekeken. Ik ontving een bijna dood ervaring en mijn zwager was dood. Als ik je het in details vertel wordt je misselijk en ook getraumatiseerd, dus ik vertel je kort, ik keek de dood recht in de ogen. Een nachtmerrie dat werkelijkheid was en ook dit keer had ik een vriendje die twee weken na het ongeluk zei, ik kan dit niet, ik moet weg.

Emotionele pijn, mentale pijn en fysieke pijn….100% aanwezig. Spiritueel en energetisch was het anders. Ik kon al met overleden mensen communiceren en dit keer werd het sterker. Ik nam meer en meer waar van mensen, sferen en tijd werd anders. Het belangrijkste was dat mijn innerlijke stem en de relatie met mezelf anders werd. Mijn intuïtie of wel de stem van mijn hogere zelf werd duidelijker en gaf me richting aan. De oude pijn verzachtte meer en liefde werd het doel waar ik naar zocht.

Ik ging mijn laatste 2 jaar in van de opleiding haptotherapie en ik kon door mijn oude kind patronen heen werken. Ik werd gezien, gehoord en gevoeld in mijn diepste pijn, verlating en afwijzing. De schrik, de dood en vooral de keus om te leven voelde ik. Hij, mijn zwager is dood en ik leef.

Ik leef en de tijd is van mij.

De tijd vertraagde en ik kon stilstaan. Ik ging luisteren naar mezelf en mijn lichaam. Ik had andere behoeftes en andere verlangens. Ik kon niet meer op kleine of benauwde plekken zijn en de angst, kon me uit het niets, in de greep hebben. Ik moest vechten tegen de angst. Ik leerde om mentaal sterk te zijn. De gruwelijke horror beelden en gevoelens, ik moest sterker zijn dan dat, anders nam dat de overhand en dat wilde ik niet.

Ik had een keus in mijn denken en voelen, en ik koos. Ik koos het positieve en daar waar het normaal moeilijk was, of ik het niet wist, werd opeens makkelijker en het werd allemaal helder. Ik had een gevoel van weten en het pad van “ontwaken” opende zich voor mij.

Het Universum gaf me signalen, tekens, mensen, situaties en gevoelens waar ik doorheen moest gaan. Alsof ik op school zat alleen dit keer zat ik op een andere school. De school van het leven, nu wetend, de school van mijn ziel.

Ik ging op reis in verschillende relaties met mannen opzoek naar liefde. Naar het delen van mezelf. Mijn lichaam, mijn hart, mijn gevoel, mijn kwetsbaarheid en veiligheid. Ik deed een opleiding in mediumschap en heling. Ik studeerde af en begeleide mensen in het voelen. Ik gaf yogalessen, pilates en dans. Ik ging naar het buitenland en veranderde mijn leefstijl en voeding. Ik werd 100% vegetarisch en werd meer en meer mezelf.

Ik kreeg een liefdevolle, zorgzame relatie met mezelf en ging mezelf anders zien, voelen en horen. Ik sprak mezelf liefdevoller toe en zag mijn eigen gevoeligheid. Reizen, vrienden en de natuur openden mijn hart en mijn Zijn op een ander niveau. Energetisch heelde ik. Ik kwam thuis bij mezelf en ontmoette mijn eigen ziel, mijn onvoorwaardelijke liefde en eenheid. Ik had vele eenheidservaringen en kreeg bevestiging in wat ik altijd al voelde. Ik ben een voelend wezen op aarde en een boodschapper van liefde.

Mijn kleine meisje en ik werden vriendinnen en ik werd een liefdevolle moeder voor mijn eigen innerlijk kind. Ik ontmoette mensen die spiegels voor me waren en meer en meer kwam ik los van mijn aangepaste vorm.

Ik veranderde mijn naam en ging dieper en dieper in mijn gevoel. Onthechten van mijn familie, mijn vrienden, mijn stad, mijn eigen identiteit. Ik had alleen een tas met kleren, geld en mezelf. Ik was in de natuur en ik was gelukkig. Ik was alleen en ik was gelukkig!!! Ik voelde de liefde door me heen stromen en wist niet dat dit bestond. Ik kon met mezelf lachen, huilen en stil zijn.

Ik was mijn eigen beste vriendin en ik was gezond en gelukkig. Ik voelde me krachtig en ik kon de hele wereld aan. Mijn hart was super groot en sterk.

Ik opende mijn eigen therapeutisch yogacentrum. Raakte tot over mijn oren verliefd en dat loste weer op. Heerlijk vond ik het verliefd zijn. Ik kon de hele wereld aan! Hierna kwam ik een man tegen die mij dingen liet voelen en zien die ik nog niet kende en de reis naar de diepte van mijn ziel begon. Ik werd opnieuw verliefd en was verwonderd, want ik dacht dat ik mezelf al wel kende en ik wist wat liefde was. De onvoorwaardelijke liefde kwam op mijn pad en openende vele deuren.

Helaas sloot het ook vele deuren. De relatie met de mooie man zette niet door en ik verloor mijn centrum en mijn “eigen centrum”. Weer ging ik een periode in van rouw en er was niemand die er voor me was. In mijn eentje ging ik de donkere nachten door. Donkere dagen en donkere tijd en toch altijd was er dat licht.

Ik voelde me licht, ik wist, ik moet hierdoor heen en dat kan ik. Sterker dan sterk en zachter dan zacht. Ik vond mijn stilte, mijn rust, mijn veiligheid, mijn overgave.

Ik ging de isolatie in, op alleen. Afgezonderd, uit de stad, weg van mijn vrienden, alleen met mezelf en alles wat is. Ik ervoor een verbondenheid die voorbij mijn voorstellingsvermogen ging.

Ik voelde de man die mijn compleet in verwondering bracht bij me, door me heen en om me heen. Ik zag vorig levens en kon telepathisch met hem communiceren. Een zielenmaatje, zielenfamilie, twin flame, ik ontdekte diepe onvoorwaardelijke liefde.  Ik leerde dat voort bestemming bestaat en wij creators zijn van ons leven. Dat mensen om een reden in mijn leven zijn of zijn geweest ,omdat we zielscontracten hebben en van elkaar leren.

Ik leerde de qhht, een hypnose techniek waarmee ik met mensen reisde naar vorig levens, door dimensies heen, door de tijd en naar de bron. Ik sprak met de ziel van de mensen en ontving heel veel boodschappen.

Ik ontmoette een soulmate waarmee het vrijen, seks, voorbij de normale gang paden ging. Mijn ziel bedreef de liefde met zijn ziel en we werden gewoon één, extatisch, helend, krachtig en woooowwww. Voorbij was het met de lovers en oppervlakkige relaties en vriendjes helaas. Het liet me voelen dat het gaat over gelijkwaardigheid, respect, eigen tijd en tempo en ik voel dat er een man is met wie ik samensmelt en voortbestemd ben. Ik heb dit leven wel goed voor mezelf uitgestippeld, voordat ik op de aarde kwam!

Ik ontving een energetische conceptie en de ziel, van mijn nog ongeboren zoon, kwam naar me toe. Telepathisch kwam hij bij me en vertelde me hele verhalen, mam ik wil bij je zijn en ga je helpen met je werk! Ik wacht geduldig!

Ik had mezelf veel rust gegeven en mijn lichaam was onstabiel. Ik moest mijn stabiliteit weer trainen en de kracht terug brengen in mijn lichaam. 

Mijn focus ging nog meer en meer naar binnen en naar mezelf. Ik werd oordeelloos en voelde waar ik nog mee ging met de stroom. Social Media werd een platform waar ik mijn eigen invulling mag vinden en dit volgen, ik hoef geen kudde te volgen!

Ik ben slechts een van de vele lichtwerkers, boodschappers, channels, mediums, vrouw die mee werkt in het ontwakingsproces hier op aarde. Ik ben bevoorrecht in mijn eigen reis en de verbinding met mijn ziel en de ziel van anderen.

Loskomen van de omgeving en de denkwijze van anderen is een hele kunst. Het vraagt authentieke kracht en veel geloof en vertrouwen in jezelf. Ik heb deze reis gemaakt en maak hem nog steeds. Ik besef me dat wij met onze eigen verhalen en ontwikkeling de grootste invloed hebben op anderen. Wij zijn het leven en wij zijn de beleving en belichaming van onze eigen krachten en talenten.

Als we durven te voelen en de moed hebben om door de donkere kwetsbare nachten te gaan, zijn we in staat een kracht tegen te komen die ons wakker maakt tot in essentie.

Voelen is de sleutel tot onze ziel en we zijn een zintuigelijk, waarnemende energie in een menselijk lichaam.

Ons lichaam is ons huis en daar mogen we goed voor zorgen net als voor ons hart. Ons hart is veerkrachtig en daadkrachtig. Het kan heel veel aan. Wij, mensen kunnen heel veel aan en we zijn helende meesters.

We hebben een zelfhelend vermogen en als we dit inzien, weten wij dat we de meesters zijn over ons eigen leven. Jij en ik hebben alle antwoorden op onze vragen als we bereid zijn de waarheid aan te gaan met onszelf.

We hebben alleen meesters nodig die ons onderwijzen in de taal van de ziel. De taal van het voelen. De taal van de liefde, van mens zijn, van communiceren en omgaan met gevoel en met mensen. Omgaan met tegenslagen en de veerkracht, draagkracht en mentale kracht te leren vinden om om te gaan met pijn, afscheid, verlies. Met de zwaarte van het leven en boven alles om te leren gaan met geluk, overvloed, liefde, onvoorwaardelijke overstijgende liefde, kracht, grootsheid, positiviteit, intimiteit, plezier, gelukkig zijn, succes, vriendschap, familie, kinderen opvoeden en gezondheid.

Wij zijn elkaars spiegels en meesters voor en van elkaar. Onze partners, vrienden, kinderen, kennissen, teamgenoten, collega's, we zijn allemaal elkaars teachers en ik ben ook zo’n meester. Een spirituele heelmeester. In het Engels een spiritual teacher, een divine channel en een therapeut. Een intuïtief medium en een liefhebber van het ontwaken en de nieuwe aarde, een nieuwe liefdevolle wereld.

Zoals ik al zei ben ik een van de velen die jou kan begeleiden in je eigen reis naar je eigen meesterschap. Omgaan met je gevoel, je denken, je vermogens en je missie leven op aarde. Om je bewust zijn te verruimen en open te staan voor de wonderen en magie van het leven.

Er is zoveel moois en laat je verassen door jezelf, anderen en het leven. Jij bent belangrijk en de moeite waard. Het is tijd voor jou om in je authentieke kracht te staan en je eigen boodschappen uit te dragen. Er is niemand meer die jou tegenhoudt behalve jij zelf.

Ga het aan met jezelf en voel. Hoor, zie en voel je ziel door je heen stomen en ervaar de vrijheid, rust, vrede, vertrouwen, liefde en het plezier. Het enige wat jij hiervoor hoeft te doen is kiezen en geloven.

Kiezen voor jezelf en geloven in jezelf.

Je bent de liefde waard. Altijd.

Ik deel mijn reizen ook met jou en ben hier om ook jouw pad lichter te maken!

Heb vertrouwen dat het bestaat en het er allemaal al is. Je mag je weg weten terug te vinden naar die plek waar jij het je weer herinnert. De creatie matrix noem ik haar ook wel. Ik vertel je gauw meer.

In liefde

Maneesha Sluyzer